30 juni 2002. Zo als ik opzag tegen de 'eerste' van dit jaar, Parijs-Roubaix die achteraf dankzij het droge weer enorm mee viel, zo relaxed benaderde ik deze twee, tevens laatste voor mijn brevet. "Dit jaar inmiddels genoeg fietskilometers gemaakt, om ook deze ruim 500 km binnen 3 dagen zonder problemen aan te gaan", zo stelde ik vooraf. Toch blijft een gezonde spanning, die ik intoomde met uitjes als TT-Assen training en organiseren van jubilaris feesten….

Als je dan ook nog dé bekende gezichten op de Utrechtse verzamel/instapplaats ziet, kan dit weekend niet meer stuk. De heenreis naar Tremblay verliep voorspoedig met lekker uiltjes knappen in de zon en uitrusten van de voorgaande dagen. Zodoende stonden we keurig op tijd bij het hotel en werd na checken van de kamer (samen met Arjen van 't Slot) algauw het terras in de tuin bezocht. De biertjes dit keer waren zeker niet van het merk dat op het glas stond (Amstel?) en was niet echt lekker; ook niet na een stuk of 3. Jammer.

Na het diner op de franse tijd (na acht uur dus) maar dit keer wel met goede ingrediënten en zelfs dubbel geserveerd, als je maar op tijd je geleegde bord verdoezelt he Rob/Alex!?

Daarna richting tuin en grappen maken over de andere gasten van het hotel, namelijk een frans bruidspaar. Ze komen maar langzaam op gang, maar gaan wel door tot zes 's morgens!

De volgende ochtend was er gebruikelijk vroeg ontbijt (5 uur op), dus niet al te laat naar bed. Een uur met de twee bussen en 103 deelnemers naar de start in Velizy (ZW van Parijs) waar de zon al scheen. In een prachtig versierd straatje worden de fietsen uitgeladen en gaat ieder zijns weegs. Ook ik, om exact 8:00 uur. Nog geen 2 kilometer onderweg in een afdaling vol met kuilen en hobbels en ruim 55 k/u op de teller, kreeg ik een klapband in het voorwiel (latexbb. tegen velg?) en beleef ik gelijk al een hachelijk moment. Met kunst en vliegwerk kom ik gelukkig zonder vallen aan de kant tot stilstand. Even schiet het door mijn gedachten; 'stel ik zou komen te vallen en kan niet uitrijden; weg brevet in 2002'

Snel een nieuwe band erin en hups achter de laatste aan. Te snel dus, want nu zit de buitenband niet goed. Shit nog een keer eraf en opblazen. Dat opblazen moet ik nog 3x doen voordat ik na 70 km. de Champion servicewagen op het traject achterop rij. Zij hebben wel een goede pomp (en zeer uitgebreid gereedschap!) Weer in de achtervolging en haal ik voor de vierde keer de Belgische groep in: "Alez tot spoedig" wordt mij nageroepen.

Niet dus, want dit keer was de boel in orde en zou ik zelfs de resterende kilometers van dit weekend geen pech meer hebben! Een mooie route door de bossen zuidelijk van Parijs, maar helaas niet door Versailles. Dan weer afgewisseld door lange stukken langs een prov. weg waar iedere Fransman je attendeert, dat je niet naast elkaar mag fietsen!?

Na 80 kilometer de eerste controle bij de bussen. Na het eten van die vieze, maar wel voedzame rijstenpap (gatverd…) weg te spoelen met AA, moet ik toch uit de broek. Om gebruik te mogen maken van het toilet aan kassiere (hoop franse woorden) van de verf/tapijtwinkel en diens afwijzing, besluit ik dat dan maar te doen in de bosjes voor de winkel en niet in de bus van Dirk. (Marco weet wel waarom! toch?)

Met de vertrouwde zesmans formatie, waarmee ik nu enige klassiekers gereden heb, vervolgen we de route, die zeker niet vlak te noemen is. Ook steekt er een lastige tegenwind op en wordt het voor velen niet gemakkelijker. Dan blijft het opletten, om de doorgaans goed geplaatste, opvallende rode pijlen te ontwaren van de rest van bordjes etc.

Eindelijk een lekkere afdaling, moet ik fiks in de remmen, want ik miste een pijltje. Gelukkig de laatste uit onze groepje niet. Door een bosrijk gebied naar de tweede controle plaats waar Wietze en de vrachtauto (fietsen vervoer) bij een pitoresk kasteel stonden.

Na geprobeerd te hebben de droogstaande kasteelgracht weer zijn functie te geven (wat mislukte, gek he?), wordt de weg vervolgd voor een laatste traject van 70 kilometer. Een saai stuk door glooiend gebied en industriële wijken. Zelfs een zigeunerdorp of was het nou toch een caravan- & (dure)autoshow, werd gepasseerd. Enigszins moe (tegenwind) bereiken we het hotel, waar een handje vol deelnemers reeds was gearriveerd. Toch nog een gemiddelde van 30,2 dus tevreden.