| Grote Herfstprijs, 237 kilometer | | Jaap Buter | |
|---|---|
| Grote Herfstprijs Parijs | | publ. 1 dec 2005 | |
|
11 juli 2004. De Grote Herfstprijs maakt
samen met de klassieker Parijs-Brussel onderdeel uit van het
door onze fietsclub Le Champion georganiseerde
Klassiekerweekend. Het zou mijn 7e en 8e klassieker voor het
Brevet worden. Met twee
bussen geladen met 50 fietsfanaten reden we rustig maar
zonder files richting Parijs. Toen was het weer al onstabiel
en winderig…Leuk hotel 'Du Moulin de Paris' in
Magny-le-Hongre. Onder de rook van Disneyland-Parijs. Rob
Hill uit Velsen-Zuid was mijn kamergenoot voor 3 nachten.
Deze gespierde renner had dit jaar al De Ronde van
Vlaanderen, Parijs-Roubaix, de Tirreno-Adriatico en de
Marmotte achter de kiezen. Over afzien gesproken! Lekke band De mannen aan kop hadden echter bij Romeny-sur-Marne een pijl over het hoofd gezien. Dat had het busje in de gaten. Dan is het mooi dat je achteraan rij, want ik kon meteen 1,5 km terug, en op het gemak de steile klim van de Mont Du Boneil(54m>174m) in alle rust nemen. (10 % gem). Het hele groepje raakte uit elkaar geslagen. Aan de voet van de klim kreeg Erik Boekel en lekke band, en pech met zijn luchtpatronen. Een hergroepering zorgde ervoor dat ik met mannen als Klaas Aaij(Spanbroek), Hans Kooijman en Frank van Duivenvoorde uit 't Veld en Martin Gerritsen(43) uit Zaandijk mijn weg vervolgde in een enorm tempo. Het was een vrij vlak gedeelte. We kregen genoeg eten en drinken bij de controles. De krentenkadetten met honing had ik zelf gemaakt, dat beviel goed. |
|
|
Naar de finish
Na de controle van Chezy sur Marne (75 km) ging ik verder met Frank van Duivenvoorde en Martin Gerritsen. Het was duidelijk dat die jongens al veel lichter klommen dan ik. Nadat een grote groep aansloot heb ik ze laten gaan.en liet me terugzakken. Bij Chalenay na 116 km haalde ik in de beklimming een groepje in met jubilaris Cees Ris in hun midden. Leuk groepje met hele sociale trekjes. Cees schakelde mis, zijn ketting eraf. Zwarte handen. En iedereen bleef op hem wachten. Dat tafereel herhaalde zich steeds weer, als Cees dreigde te lossen. Steeds weer bij elke beklimming. Cees had het zwaar. Maar ik wist wel beter!…laat Cees maar schuiven. Le Soleil Het groepje werd gevormd door Dirk Veenvliet(40) uit Vianen, |
|
Sander van den Assem(29) en Jelle Kieboom(26) uit Tilburg. Deze jongens waren heel sociaal en verrichten veel kopwerk. Ook Frank van Duivenvoorde sloot weer aan. Jelle, met zijn Euskaltelshirt reed als een volwaardige Bask met een klein verzetje de beklimmingen op. Ik was jaloers op zijn De Rosa fiets met het mooie logo van het rode hart. De klimmetjes volgden zich nu in rap tempo op. Het ging via de prachtige glooiende wijnstreek van de Champagne, langs de rivier de Marne, en het bleef maar dalen en stijgen, en…doorsijpelen! Het hoogste punt van de koers zat op 90 km bij Courboin. Een pukkel van 203 m hoogte. Na 150 km moest de oude rot Cees Ris(74) lossen. Hij ging liever in eigen tempo verder. Maar ik kreeg het ook moeilijk. “Jij zat deer ok hillegaar lek,” zou Cees later zeggen. Gelukkig kwam de controlepost bij Orly na 180 km.. Even bijtanken. Erik Boekel, René Leek en Matthé Pronk passeerden ons. Het werd om 12.30 uur droog en het zonnetje begon zelfs te schijnen. Le soleil! Zodanig, dat Frank zijn regenjasje bij uitpijler Hans Tesselaar in de auto had gelegd…Deze reed samen met Tom Zuijdervliet af en aan door het uiteengeslagen peloton. We gingen verder met Dirk Veenvliet, Frank en ik. Aanklampen was het maximale voor mij in die fase. In eigen tempo ging ik verder. Later sloot ik weer aan. In de verte stapelden zich gitzwarte wolken op. Na 190 km hadden we het 'keerpunt' bereikt en kregen we steeds meer tegenwind. |
|
|
Na 200 km bij het dorpje Montmenard viel de regen ineens met bakken uit de lucht. We zochten alle drie een goede schuilplaats. Ik zat onder een afdakje voor de koeien op een tractorband. Lekker droog. Maar het bleef doorregenen. Frank weer in de problemen. Hij had tijdens de Omloop Het Volk al eens een onderkoelingservaring meegemaakt. Hij kreeg mijn langemouwen-shirt, en van Dirk een windstopper. Als dank hiervoor mocht hij kopwerk verrichten… De tot dan steeds goedrijdende Dirk Veenvliet, zat ook kapot. Hij kreeg hoofdpijn en nam een aspirientje. Hij reed ineens weer als een speer. Zo trokken we verder. Gelukkig hebben we geen pijl gemist. Later hoorden we dat Klaas Waij(“Ik zat hillegaar stik!”) en Martin Gerritsen 262 km hadden gereden. Drie keer verkeerd! Op een gegeven moment kwamen ze Cees Ris tegen! Dan gaat er wel wat door je heen, want Cees rijdt zelden verkeerd! Ook Hans Kooijman moest lijden: “Op 'n gegeven moment zag ik zwarte oisberen de weg oversteken, met drie witte klointjes |
|
derachteran!” Kampioen was echter Gerard de Rijber met 272 km op zijn teller. Onvoorstelbaar! Terwijl het toch goed was uitgepijld. Ware prof
Langs de laatste klim was het
afzien. De klim Le Solterain ging eindeloos door en met op
het eind nog een oplopend viaduct! Maar toen kwamen de
contouren van Disneyland al in zicht. Eerst nog de immense
rondweg van Disney omzeilen. Eindelijk de bordjes met
Magny-le-Hongre! Om 17.15 u kwamen we als 22e in ons hotel
Du Moulin de Paris afstempelen. De eerste renner die zich
bij het hotel meldde was Peter Horsmeijer uit Purmerend. Als
een ware prof kwam hij al om om 14.30 uur afstempelen! |
|
|
|
|
