2004. Jan Calis belt. Of ik reisleidster van een van de drie bussen met deelnemers aan Parijs-Roubaix wil zijn. En Joost mecanicien. Meestal schrijf ik in de Championner over mijn eigen fietsbelevenissen, maar dit keer is het een verslag vanaf de zijlijn.
 

Zaterdagochtend elf uur: de fietsverhalen vliegen door de bus. Alles staat in het teken van klassiekers, trainingskilometers en het uitwisselen van ervaringen.

Zondagochtend vijf uur: het is opvallend stil in de bus. Concentratie voor de start.

Zondagavond tien uur: het is opnieuw heel erg stil in de bus, ruim dertig fietser liggen voldaan onder zeil.

In Oosterhout, de vertrekplaats van bus 3, is mijn eerste actie het tellen van de deelnemers. Iedereen is keurig op tijd en warempel hun aantal klopt: 36. Chauffeur Frans telt vervolgens 35 fietsen. 'Wie heeft zijn fiets niet ingeladen'?', vragen we. Niemand reageert. 'Wie heeft besloten niet te gaan fietsen?', proberen we. Iedereen zwijgt. Frans besluit tot een hertelling van de fietsen. Dan blijkt hoe moeilijk tellen soms kan zijn.
Op naar Nazareth in België waar nog vier fietsers instappen. En waar eerst uitgebreid geluncht wordt. Jan Calis heeft om een ferme lunch voor de groep van drie bussen gevraagd. Daar is bij Van der Valk dan ook opgerekend. Wel kijkt het bedienende personeel met enige verbijstering toe naar de hoeveelheid eten die onze groep probleemloos blijkt aan te kunnen.

In Compiegne verdeelt de groep zich over twee hotels, waar de meeste deelnemers direct na het diner hun bed opzoeken. Morgen wacht een lange, zware dag. Inmiddels heb ik hier en daar wat horrorverhalen gehoord over Franse bakkers die niet op tijd het brood afleverden voor het ontbijt, waardoor de fietsers met een nagenoeg lege maag op pad moesten. Reden voor mij om op voorhand al hel en verdoemenis uit te storten over de hotelmanager om dit te voorkomen. Kernwoorden: boulanger prompt, exactement quatre heures et beaucoup!

De volgende dag begint op het onvoorstelbare vroege tijdstip van half vier. 'U wordt niet door de reisleiding gewekt' schrijft Jan Calis in de informatie aan de deelnemers. Daar ben ik blij om en de meeste deelnemers waarschijnlijk ook. Iedereen slaagt erin op eigen kracht zijn bed te verlaten. Tot mijn opluchting staat het ontbijt op tijd klaar en is er voldoende. Alleen jammer dat er bruin of volkoren brood ontbreekt, terwijl dat wel bestaat in Frankrijk.

Na een korte rit per bus naar de start, stappen de meesten om kwart voor zes op de fiets voor ruim 260 kilometer Parijs-Roubaix met maar liefst 26 kasseistroken.

Joost krijgt al gelijk zijn eerste reparatieklusjes: een stuur dat niet vast wil en een kapotte stuurnok. De eerste 100 kilometer gaan over licht glooiende wegen en deze zijn nog volledig kasseivrij. De meesten bereiken de eerste controlepost in Bohain op 80 kilometer zo rond een uur of negen. Weldra meldt zich een deelnemer met de fiets van zijn maatje bij Joost. Het voorwiel loopt aan, het zadel zit los en er rammelen nog wat onderdelen. Oorzaak: valpartij. Oorzaak van de valpartij: het zwaaien naar drie enthousiaste dames aan de kant. Mannen kunnen maar één ding tegelijk en dus ziet hij een kuil in de weg over het hoofd. Hij maakt een enorme schuiver en heeft daarmee direct nog meer aandacht van het drietal te pakken. Spontaan ontstaat hier de mannelijke variant van de beroemde Franse 'femme fatale; namelijk de 'homme fatale'. Een van de dames blijkt een verpleegkundige, die onmiddellijk de verzorging van zijn verwondingen voortvarend ter hand neemt. Met een verband om zijn knie en her en der wat pleisters komt hij even later naar de materiaalwagen gesjokt. Zijn andere twee fietsmaatjes ontfermen zich intussen over de dames voor een lichte en tamelijke onschuldige vorm van traumatherapie. 'Vanaf nu vooral op de kasseien focusseren!', adviseert Jan Calis het slachtoffer.

De kasseistroken volgen elkaar daarna in hoog tempo op. Sommigen hebben een lengte van een paar honderd meter, anderen strekken zich over bijna vier kilometer uit. De stroken zijn bovendien sterk wisselend van kwaliteit, de ene strook ligt er beroerder bij dan de andere. Fotogeniek zijn ze echter allemaal, dus we schieten heel wat digitale plaatjes. Een van de langste stroken is bovendien behoorlijk oplopend. De Franse organisator, de Velo Club de Roubaix Cyclotourisme mag zich in een internationale deelname verheugen. Als gevolg hiervan worden we aan het eind van deze kasseistrook getrakteerd op een bonte verzameling van Franse, Italiaanse, Spaanse, Engelse, Duitse, Vlaamse en Nederlandse krachttermen. Dan rinkelt het mobieltje van Jan. Weldra zijn we op weg naar een gestrande deelnemer aan het eind van kasseistrook nummer twee. Hij heeft zich er al mee verzoend dat het met een afgebroken derailleur einde oefening zal zijn. Hij is meer dan aangenaam verrast als Joost een reservederailleur kan monteren en hem binnen een half uur weer op de fiets heeft. Lang leve opnieuw de mobiel. De meeste deelnemers hebben er een bij zich en zo kunnen we snel optimale assistentie verlenen. Hij informeert zijn fietsmaatjes, die vervolgens even gas terug nemen en binnen een uur fietsen ze weer als groep verder. Qua pech wordt het even spitsdrukte, in een kwartier krijgt Jan vier verzoeken om hulp, die we verdelen tussen ons en de bus van Paul en Ton Zuiderhoek en Carla Gellings.

Bij de controleposten valt het me op dat de ravitaillering echt super is. Er is van alles te eten en te drinken in enorme hoeveelheden. Fruit, cake, sandwiches, chocola, limonade, de deelnemers hebben keuze in overvloed. In dit opzicht heeft de organisatie het heel goed voor elkaar.

's Middags bereiken we een van de hoogte- of beter gezegd dieptepunten op kasseigebied: het bos van Wallers - Arenberg. Kasseien rijden blijkt een kunst apart. Zo moeizaam als de een er zich overheen zwoegt, zo gemakkelijk lijkt een ander over de stenen te raggen. Een aantal van de Championners een paar maanden geleden de kasseien-clinic van Hennie Kuiper gevolgd en die hebben zichtbaar profijt van het geleerde. Terwijl de strook naast de kasseien in de profversie voor de renners onbegaanbaar is vanwege de toeschouwers, kunnen nu de meeste deelnemers wel op deze manier de keien van het bos van Wallers vermijden. Toch valt het niet mee om zonder kleerscheuren deze klassieker te volbrengen. De deelnemers krijgen inmiddels aardig last van pijnlijke schouders, armen en polsen. Een van onze Championners heeft flink wat blaren in zijn handpalmen van het gestuiter over de keien. Wielerhandschoenen zijn met deze klassieker een must en een paar stukken verwarmingsbuisisolatie op het stuur lijkt ook geen overbodige luxe.

De ontknoping van Parijs-Roubaix vindt traditiegetrouw plaats op de wielerbaan van Roubaix. De euforie van het ererondje op weg naar de finishlijn moet een geweldig gevoel geven als afsluiting van deze zware klassieker. Vlak voor Roubaix wordt Joost in het eerst van zijn 'carrière' als mecanicien geconfronteerd met een gebroken frame. Championner Evert weet dat het gedaan is met zijn racefiets, die inmiddels de respectabele ouderdom van 24 jaar heeft bereikt. Op een fiets van een van de andere deelnemers lukt het hem toch nog om Parijs Roubaix waardig af te ronden op de wielerbaan. Dan volgt voor iedereen het volgende fenomeen: de beroemde douches of wat daarvoor doorgaat. Met bijbehorend steenkoud water. Le Champion blijkt met 130 deelnemers de grootste buitenlandse vereniging te zijn en dat levert een grote prijs op. Deze wordt hoogstpersoonlijk aan Jan Calis uitgereikt door niemand minder dan 'le President van Parijs - Roubaix'. Als het goed is, prijkt deze trofee nu op het Le Championkantoor in Heiloo, want Jan vindt hem niet mooi genoeg voor op zijn nachtkastje.

Alle Championners volbrengen de Hel van het Noorden binnen de tijdslimiet. De reacties lopen sterk uiteen. 'Helemaal geweldig, een te gekke klassieker, over twee jaar zeker weer', roepen een aantal direct na afloop. 'Dit was eens, maar nooit weer', vinden anderen. In de wetenschap dat je het afzien snel vergeet en je de mooie momenten blijft herinneren, ga ik ervan uit dat die drie touringcars over twee jaar zeker weer vol met Championners zullen komen.