2005. Na de bakoven van 2003 en het waterballet van 2004 was het dit jaar zowaar goed weer bij Luik - Bastenaken - Luik. In de zomer van 2005, die verder een dikke onvoldoende verdiende, was het weer op 13 augustus een positieve uitzondering. Het was droog, twintig graden en er stond weinig wind. Het leidde dan ook tot een record aantal deelnemers aan de 23ste editie van Luik - Bastenaken - Luik en alom tevreden gezichten. De redactie peilde de stemming bij vijf deelnemers en de coördinator.

Adriaan van Baar
Woonplaats: Opmeer
Reed: 170 kilometer
Aantal deelnames: 7

En? Het ging moeizaam, vooral de lange klimmen. Dat kwam door mijn voorbereiding. Die was niet al te best. Ik heb in het voorseizoen nog wel goed gereden, maar daarna liep het door mijn werk en het weer een beetje mis. De korte klimmen nam ik wat sneller, zodat het gebrek aan conditie niet opviel, maar op de lange klimmen kwam ik aan het einde toch te kort. Daarom begon ik ook wat voorzichtiger aan die klimmen.

Mooiste klim? Côte de La Redoute. Die heeft de naam en de klim ligt me wel. Ik hou van korte, heftige klimmen.

Vervelendste klim? Le Rosier en La Vecquée. Zeker vandaag lagen die lange klimmen me niet.

Erwin Dito
Woonplaats: Den Bosch
Reed: 170 kilometer
Aantal deelnames: 1

En? Het was mijn eerste LBL, maar het ging lekker. Ik had alleen een dip op de Wanne, maar ik heb altijd ergens een dip. Hij was steil en lang. Voor mij was het echt harken om boven te komen. Dat gold ook voor La Redoute. Om eerlijk te zijn heb ik daar zelfs een voetje aan de grond moeten zetten. Maar al met al heb ik er een heel goed gevoel bij. Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij, misschien wel voor de 235 kilometer.

Mooiste klim? Die lange die in het bos begint. Le Rosier, ja. Hij is niet al te steil en ik kon in een goed tempo blijven rijden.

Vervelendste klim? Dat was dit keer toch de Wanne. Die viel me het zwaarst. Zo steil en zo lang. La Redoute is mooier. Die is wel steil, maar tegelijk lekker kort.

Nanda Baljeu
Woonplaats: Rotterdam
Reed: 130 kilometer
Aantal deelnames: 1

En? Het ging goed, lekker. Ik ben een langzame starter, maar na 45 kilometer ging het steeds beter. Dat was nadat we een koffiestop hadden gemaakt. Die is me goed bevallen. We hebben ook heel relaxed gereden. Op 95 kilometer hebben we weer een stop gemaakt. Voor soep. Maar misschien hadden we die niet moeten maken, want daarna kwam La Redoute en dat ging helemaal niet. Ik denk dat ik bij die stop te lang ben blijven zitten, waardoor de benen niet meer wilden. Daar baal ik verschrikkelijk van. Kijk, dit voorjaar heb ik de Amstel Gold Race gereden en die was lang niet zo zwaar. De Keutenberg kwam ik wel op, maar die Redoute is toch wat anders. Ik had ook niet zoveel getraind. Dat speelt ook mee. Ik heb dit jaar eigenlijk maar drie tochten gereden. Volgend jaar kom ik daarom weer, maar dan zorg ik ervoor dat ik wel genoeg heb getraind.

Mooiste klim? Le Rosier en La Vecquée. Die gingen lekker, ik heb er zelfs mensen ingehaald. Ik had daar ook eindelijk tijd om een beetje om me heen te kijken.

Vervelendste klim? Côte de Kin. Die was zwaar, zo aan het begin van de tocht. Dat verwacht je helemaal niet. Je verwacht een rustige aanloop.

Ron van Dijk
Woonplaats: Schalkwijk
Reed: 170 kilometer
Aantal deelnames: 3

En? Het ging super. We hebben lekker gereden. Iets op reserve, zodat we aan het einde nog genoeg over hadden om te knallen. De laatste twintig kilometer reden we soms met een gemiddelde van 40, 50 kilometer per uur. Ik had me dit seizoen ook beter voorbereid dan de andere seizoenen. In de winter ben ik wezen spinnen en X-biken, zodat ik mijn vorm vasthield. En volgend jaar ben ik weer van de partij. Luik - Bastenaken - Luik blijft altijd een mooi doel om voor te trainen. Het motiveert enorm.

Mooiste klim? Dat is toch La Redoute. Die heeft iets heroïsch. Op zich is de klim goed te doen als je hem een beetje kent. Je moet in het begin je hartslag laag houden, zodat je genoeg over hebt voor het steile stuk.

Vervelendste klim? Côte d'Amermont. Een kerel voor me trapte daar zijn trapas doormidden, zodat er een paar stil stonden. Dat maakte het extra moeilijk om boven te komen. Die klim is zo steil en dat steile stuk duurt zo belachelijk lang.

Jan Calis
Woonplaats: Amsterdam
Reed: Niet. Jan is coördinator van LBL
Aantal organisaties: 9

En? Het is een fantastisch editie. We hebben goed weer en een record aantal deelnemers. Dit jaar deden er 4500 mensen mee, dat is heel wat meer dan het oude record van 3800 dat we verleden jaar haalden. Ik denk dat het succes toch valt terug te voeren aan het feit dat LBL goed staat aangeschreven. Daarnaast hebben we geprobeerd het evenement internationaler te maken door in Duitsland te adverteren en wat in Italië te doen. Dat resulteerde in deelnemers uit meer dan tien landen.

Ik weer nu nog niet hoe alles achter is gelaten. Verleden jaar lieten de deelnemers een enorme rotzooi achter op Le Rosier. We hebben er dit jaar extra op aangedrongen om geen rotzooi langs de weg te gooien, want daar heeft de politie ons verleden jaar ernstig op aangesproken. Ik hoop dat het heeft gewerkt.

Wat deelnemers niet merken, is dat we dit jaar een andere organisatievorm hebben gekozen. LBL wordt nu georganiseerd door een speciale werkgroep, van wie ook Marjan Zaadnoorddijk, Carla Gellings, Jan Alblas en Wim de Boer deel van uitmaken. Het werd namelijk een te grote verantwoordelijkheid voor een persoon.

Mooiste klim? Dat is toch de Côte de la Redoute. Dat komt door de historie die er aan vast zit. En het is een klim met een bepaald patroon dat je moet kennen.

Vervelendste klim? Zo wil ik hem niet noemen. Ik spreek liever van de lastigste klim. Dat is de Côte d'Amermont. Die hebben wij ooit opgenomen als alternatief voor de Haute Levée omdat die klim te druk en te gevaarlijk is. Sindsdien nemen andere organisaties hem ook op in hun tochten, maar wij hebben hem ontdekt. Het is een lastige klim omdat hij gelijk fors begint met een procent of 12, 13. Hij vlakt dan iets af, maar gaat dan naar zijn maximum van 21 procent. Dat is zelfs meer dan de Côte de La Redoute.

Cor Oorthuijsen
Woonplaats: Egmond Binnen
Reed: 235 kilometer
Aantal deelnames: 2

En? Ik heb een keer eerder meegedaan. Dat was drie jaar terug. Met een mountainbike, maar toen moest ik in Bastogne eraf. Ik kwam niet meer vooruit. Maar dit jaar ging het lekker. We hadden mooi weer. Het blijft ook altijd een mooie tocht, hoewel ik geen echte klimmer ben. Ik ga met 9, 10 kilometer per uur de berg op, maar dat trek ik in de afdalingen wel weer bij. Maar heb ik heb alle bergjes gehaald, ook de Redoute, hoewel ik daar toch bijna een sur place heb gemaakt.

Het begin vind ik altijd het zwaarst. Daar zit zoveel vals plat in. Je ziet de weg niet omhoog gaan, maar je komt amper vooruit. Dat is zo frustrerend. Je kunt beter een berg hebben. Dan weet je tenminste wat je te wachten staat.
Mooiste klim? La Redoute. Hij daagt uit en je moet je er niet door in de luren laten leggen. Je bent er namelijk niet als je denkt dat je er bent, want dan komt er nog een steil stuk. En het is natuurlijk mooi om een klim te rijden die je van de televisie kent. Dat geeft een apart gevoel.

Vervelendste klim: Le Rosier. Wat een rotding, wat duurt die lang. Je denkt telkens dat je er bent, maar hij gaat maar door, hij houdt niet op.