2005. Na drie maal Luik-Bastenaken-Luik te hebben gereden, wilde ik eens weten hoe onze zuiderburen een dergelijke tocht aanpakken. Vandaar dat ik 15 mei aan de start stond van Tilff-Bastogne-Tilff. Acht uur later concludeerde ik dat deze toch smaakte naar meer, naar Luik-Bastenaken-Luik dus.

Wat een rotklim. Vlak na de bocht liep het hellingpercentage ineens flink op. Voor me zwalkte iemand op de fiets, terwijl ik een tandje kleiner schakelde om de 13 procent soepel te nemen. De Cote de Petit-Thier - door de organisatie abusievelijk aangeduid als Mont le Soie - was een aangename verrassing. Waar in Luik-Bastenaken-Luik (LBL) het echte werk begint met de Wanne, mocht ik in Tilff-Bastogne-Tilff (TBT) eerder aan de bak. De Cote de Petit-Thier is 1850 meter lang met een gemiddeld percentage van 7,1 procent, maar met twee forse stukken van boven de 10 procent. Het was een leuke opwarmer voor de Wanne die ik bereikte toen ik de Cote de Petit-Thier afdaalde (en die helling heet dus Mont le Soie). Ik zag het kerkje van Grand Halleux en wist dat ik direct rechtsaf mocht voor de Wanne.

Verkeersluw

Een uur of zes eerder stond ik met ongeveer 200 mensen bij de start. TBT telt met 7000 fietsers weliswaar veel meer deelnemers dan LBL, maar zij starten niet allemaal bij het krieken van de dag. Het grootste pluspunt van TBT bleek al direct na de start. Waar de deelnemers van LBL zich eerst door het drukke Luik moeten worstelen, reed ik in Tilff - acht kilometer ten zuiden van Luik - gelijk over een rustige weg en kwam na drie kilometer bij de Cote de Dolembreux, met 5 procent over 3700 meter een leuke opwarmer.

Vervolgens bereikte ik Sprimont en volgde ik het traject dat ik van LBL kende, maar waar LBL in Aywaille links afbuigt om de Cote de Kin te beklimmen, gaat TBT rechtdoor naar Manhay. Dat is een rotstuk, omdat de weg over een lengte van 15 kilometer blijft klimmen. De percentages stellen niet zo veel voor, maar het klimt maar door. Pas in de buurt van Bastogne herkende ik weer stukken van LBL. De bevoorrading was zelfs op het plein naast de sporthal waar LBL zijn bevoorrading heeft.

Bulten en kuilen

Na Bastogne kom ik weer op de bulten- en kuilenweg die LBL sinds verleden jaar uit het parcours heeft geschrapt. Het asfalt van deze weg is zo slecht dat zelfs kasseien comfortabeler rijden. Delen van de routes komen met elkaar overeen, andere niet. Zo kom ik net als bij LBL langs Petit-Thier, maar waar LBL linea recta doorgaat naar Grand Halleux mag ik de Cote de Petit-Thier beklimmen.

Vanaf Grand Halleux zijn de routes van LBL en TBT vrijwel identiek. Dat is ook logisch omdat beide vrijwel dezelfde klimmen erin hebben zitten, de Wanne, de Rosier en natuurlijk La Redoute. Een belangrijk verschil is de beklimming van de Haute Levee, zoals het programma beloofde. Ik verheug me er op, want de Haute Levee hoort in het traditionele parcours en ik heb die helling nog maar een keer beklommen. De teleurstelling is dan ook groot als ik merk dan de route voert over de Cote de Amermont, op zich een vervelender klim, maar ik ken hem al van LBL.

Diploma

Het toetje is ook anders. Waar je bij LBL na de Redoute 30 kilometer mag afdalen naar het drukke Luik, kreeg ik bij TBT nog de Cote de Hornay voor de kiezen van 6 procent over 1100 meter. Daarna kon ik in vliegende vaart afdalen van de eerder beklommen Cote de Dolembreux.

Iets meer dan acht uur en 215 kilometer later stond ik weer in Tilff om mijn diploma in ontvangst te nemen. De entourage was met een paar tenten minder dan LBL met zijn gezellige drukte. TBT en LBL ontlopen elkaar verder niet zoveel. Ze volgen voor bijna de helft hetzelfde traject en het aantal hoogtemeters is met 3500 identiek. Het verschil zit in de details. Zo verschillen enkele hellingen, kent TBT een verkeersluwe aanloop en finish en heeft LBL iets meer entourage. Enig nadeel is dat geen van beide tochten de Stockeu beklimt, terwijl die traditionele helling van La Doyenne makkelijk in het parcours is op te nemen. Enige voorwaarde is dan dat de Wanne van de andere kant wordt beklommen en afgedaald. De toerversie van de Waalse Pijl volgt ook dat traject. Verder mag LBL van mij na La Redoute nog wel een of twee hellingen in het parcours opnemen. De profs zijn immers na La Reduote ook nog niet klaar.
Maar goed, 13 augustus ben ik weer van de partij.