11 juni 2009. Waar de Ronde van Lombardije eindigde begon het Kampioenschap van Zürich. Regen, regen en nog eens regen. Maar na twee uur begon de zon het te winnen van de regen en konden de regenjasjes uit.

Inmiddels waren we twee lekke banden verder en bereikten we de Regensberg, waar de eerste controle was en wij onze overtollige kleding in het busje kwijt konden. Gezamenlijk begonnen Tom, Bouke, Erik en Cees aan de afdaling. Beneden misten wij Erik. Net na de controle was hij weer lek gereden. Wij drieën besloten rustig door te rijden omdat we nog nat waren van de vele regen 's morgens en het koud kregen.

Over rustige wegen met veel groen, reden wij verder om het vliegveld van Zürich heen, genaamd Kloten. Inmiddels was het tijd voor de lunch. Net dat wij een restaurant in gingen haalde Erik ons in.

Toen begon Bouke in het vloeiend Duits aan de ober uit te leggen wat wij aan het doen waren, een fietstochtje rijden van 230 kilometer. Eerder deze week had hij ons al verbaasd door vloeiend Frans en

Italiaans te praten en voor ons een beetje als tolk te fungeren. Als we nog eens een tochtje in China gaan rijden mag hij van mij wel weer mee, volgens mij heeft hij daar ook geen problemen mee.

Na een lekkere lunch, begonnen we aan de beklimming van de Sattelegg, een klim van 14 km. Eerst langs een riviertje, daarna een brug over en toen het bos in. Ieder voor zich, in eigen tempo omhoog. Voor, boven en onder je reden andere fietsers. Af en toe een zwaai naar elkaar maar voor de rest was het muisstil. Je hoorde alleen je eigen ademhaling en af en toe de bel van een Milka koe. Boven op de berg stond de bus, waar we toch maar weer ons regenjasje aantrokken. Dit maal niet voor de regen maar voor de kou en de komende afdaling. Na de afdaling kwamen we in Willerzell een plaatje waar je even rustig door heen moet rijden anders mis je al het moois wat deze plaats te bieden heeft.

Nog een klim naar bijna 1100 meter en daarna hadden we nog 25 kilometer afdaling te goed naar Zug waar de finish lag. Tot de laatste 5 kilometer ging het goed. Twee maal de ketting eraf bij Bouke en nog 2 lekke banden maakte het voor ons toch nog een latertje. En omdat we de laatste kilometers achter de bus bleven rijden en niet meer op de pijlen letten reden we nog 5 kilometer om Zug heen waar we om acht uur de jeugdherberg binnenstapte en we voor de derde keer deze (klassieker)week